O barco conto
Ista e unha historia que aconteceu de verdad.
Debeu ser aló pos anos oitenta, no porto Da Cruña, o que ainda non habían estragado os de Palexco, e os outros
Había un vello barco, amarrado nunha das norais, onde se amarran os barcos
Alí vivían habíanse refuxiado, unha familia, que polo nadal, acolleu a otra
Na festa que fixeron co pouco que tiñan, prenderon lumé o barco, e pereceron todos, se non lembro mal
Todos os xornais, se fixeron eco do feito, e o mesmo a emisoras de radio, resaltando, que habían morto en Nadal, que habían morto compartindo
A mín chegoume moi adentro, un pouco más do debido, pro unha persoa cerca, maís nova ca mín; fichome ver o meu erro
Era dende logo algo triste, a morte de unhas probes persoas que vivian nun barco, porque non tiña casa, que compartían o pouco que tiñan
Pero no era, porque fose Nadal, iso era o de menos, se hubese acaecido en agosto, sería o mesmo
En non eran preciso homenaxes, o que era preciso era que naide tivese que vivir nun barco vello, por no ter un casa onde vivir. O demais era sentimentalismo barato
O dor e igual en calquer día, e a boa xente que comparte o moito o pouco que ten, sexa a época do ano, que sexa
Descansen en paz
